Szynszyle to niezwykle urocze zwierzęta o pięknej, miękkiej i srebrzystej sierści. W naturze można spotkać je na terenach Ameryki Południowej, choć mogą być również z powodzeniem hodowane w domach. Ile żyją szynszyle? Co jedzą? Czy są zwierzętami stadnymi? Oto 7 najczęściej zadawanych pytań na temat tych sympatycznych zwierząt!
Skąd pochodzą szynszyle?
Wyróżnia się dwa gatunki szynszyli: Chinchilla chinchilla, czyli szynszylę krótkoogonową (do dziś nieudomowiona), a także Chinchilla lanigera, czyli szynszylę małą. Szynszyle pochodzą z rejonów wspomnianej już Ameryki Południowej, a dokładniej z Andów. To, co łączy oba gatunki to właśnie góry. W naturze zajmują stosunkowo niewielki obszar – odmianę krótkoogonową można spotkać na wysokościach od 3500 do około 4500 m n.p.m. zaś szynszyle małe preferują niższe partie – na wysokości od 1000 do 2500 m n.p.m.
Wskazówka: Zamiast kupować, pomyśl o adopcji szynszyli.
W ten sposób możesz uratować futrzaki np. ze sprawdzonych fundacji i stowarzyszeń, w których znalazły się w wyniku interwencji, zostały porzucone itd. Wolontariusze oraz opiekunowie tymczasowi z reguły dobrze znają charakter szynszyli, którymi się zajmują, dzięki czemu możesz z większą świadomością wybrać zwierzę, które najlepiej wpisuje się w Twoje potrzeby.
Zwierzęta te są niezwykle płochliwe, dlatego w ciągu dnia najchętniej chowają się w jaskiniach, dziurach czy bujnej roślinności, a wychodzą z ukrycia dopiero po zmierzchu. Wówczas aktywnie poszukują pożywienia – głównie korzeni niektórych gatunków kaktusów, kwiatów i traw. Najważniejszym źródłem wody są dla nich liście, a także rosa pokrywająca o poranku okoliczną roślinność.
Do pielęgnacji swojego pięknego i gęstego futra korzystają z kąpieli piaskowych.
Szynszyla – ile żyje?
Adopcja szynszyli powinna być dobrze przemyślaną decyzją między innymi z uwagi na to, jak długo żyją te zwierzęta. Są to bowiem gryzonie, które przy odpowiedniej opiece (również weterynaryjnej) mogą dożyć nawet 20 lat. Zanim więc podejmiesz decyzję o adopcji szynszyli, dobrze zastanów się, czy będziesz w stanie przez około dwie dekady zapewnić im wszystko, czego będą potrzebować. Dotychczas najdłużej żyjącą szynszylą wpisaną do Księgi rekordów Guinessa był Radar – szynszyla z USA, która żyła 29 lat i 229 dni.
Czy szynszyle wydzielają nieprzyjemny zapach?
Szynszyle to gryzonie, które świetnie dbają o codzienną higienę i nie wydzielają nieprzyjemnego zapachu. Produkują także stosunkowo niedużo odchodów (o niemal niewyczuwalnym zapachu) o charakterystycznym, podłużnym kształcie. Z uwagi na to, że żywią się przede wszystkim suchym pokarmem, produkują niewiele moczu – zazwyczaj w klatce oddają go w jednym miejscu, jednak po wypuszczeniu z niej, mogą załatwić swoją potrzebę w dowolnym miejscu.
Szynszyle starannie dbają o swoje futerko poprzez kąpiele w piasku. Co około 2-3 dni taka kąpiel jest wskazana, by zwierzak mógł usunąć z futra zanieczyszczenia, tłuszcz i wilgoć. Gdy szynszyla będzie aktywna, wstaw do jej klatki na 2 godziny piaskownicę, dzięki czemu zadba o swoje futerko, które będzie puszyste i niezwykle przyjemne w dotyku.
W poszukiwaniu piasku do kąpieli pyłowych koniecznie zajrzyj do sekcji: Podłoża i żwirki dla szynszyli.
Szynszyle – co jedzą?
Szynszyle potrzebują właściwej klatki – najlepiej odpowiednio dużej i piętrowej, by mogły czuć się w niej swobodnie, biegając i skacząc. Jej dno wypełnij żwirkiem, a na wierzch wysyp grubszą warstwę trocin. Zwierzęta muszą mieć też stały dostęp do świeżej wody w poidle oraz miseczki z karmą dla szynszyli.
Gryzonie te są roślinożerne – żywią się trawami, ziołami, korą drzew, a także pędami roślin. Jeśli planujesz zaadoptować szynszyle, koniecznie zainwestuj w dobrej jakości siano (powinno być głównym składnikiem codziennego menu) oraz karmę w formie granulatu, w której znajdą się m.in. tymotka, lucerna, siemię lniane, nagietek, jukka czy fruktooligosacharydy. Siano pomaga ścierać zęby, ale jest też niezbędne do przesuwania pokarmu w procesie trawienia.
Co jeszcze jedzą szynszyle?
- Zioła – mięta, mniszek lekarski, hibiskus, melisa, pokrzywa, nagietek, babka lancetowata czy płatki róży będą idealnym uzupełnieniem jadłospisu szynszyli. Zadbaj także o to, by w klatce nie zabrakło gałązek (np. z drzew owocowych jak jabłoń, gruszka, pigwa) – zwierzak będzie mógł użyć ich do ścierania zębów, co zapobiegnie ich przerastaniu.
- Suszone owoce i warzywa – podawaj wyłącznie suszone owoce i warzywa, ponieważ świeże mogą prowadzić do wzdęć – te z kolei mogą być śmiertelnie niebezpieczne dla szynszyli. Od czasu do czasu możesz im dać suszone jabłko, maliny, truskawki, pigwę oraz buraka, marchew, pietruszkę i kukurydzę.
Czy szynszyle są stadne?
Tak i jeszcze raz tak! Szynszyle to zwierzęta stadne – najlepiej czują się wśród innych przedstawicieli tego samego gatunku. Jeśli więc dopiero planujesz adopcję, koniecznie od razu przygarnij przynajmniej dwie szynszyle. W naturze potrafią żyć w stadach liczących nawet około setki osobników, dlatego miej to na uwadze, planując rozpoczęcie swojej przygody z szynszylami. Gdy są w grupach, mają zdecydowanie lepsze samopoczucie – mogą się ze sobą bawić, ganiać, przytulać i nie będą się nudzić, gdy będziesz poza domem.
Czy szynszyle uczulają?
Szynszyle uchodzą za zwierzęta, których futro powoduje stosunkowo niewiele uczuleń – jeśli jednak zdarzy się na nie alergia, wywołują ją głównie: złuszczony naskórek, łzy, ślina oraz mocz. Co ważne, choć szynszyla może nie uczulać, alergie dość często wywoływane są przez siano, trociny oraz różnego rodzaju trawy podawane gryzoniom do jedzenia.
Czy szynszyla gryzie?
Szynszyle to na ogół delikatne i łagodne zwierzęta, które przy odrobinie cierpliwości, oswajają się z człowiekiem. W stresie, strachu czy chorobie mogą jednak ugryźć. Hałas, nagły ruch czy nieporadność związana z podnoszeniem również mogą wywołać w nich dodatkowy lęk, na który zareagują obroną. Warto pamiętać także o tym, że podobnie, jak inne gryzonie, szynszyle pozostawione bez nadzoru mogą gryźć praktycznie wszystko – nogi mebli, tapety, pudełka, futryny, kapcie, a nawet kable, które mogą stanowić dla nich śmiertelne niebezpieczeństwo. Jeśli masz w domu rośliny doniczkowe, koniecznie upewnij się, że nie są trujące i nie stanowią zagrożenia dla Twoich zwierząt.