Beagle - opis rasy

Pochodzenie rasy beagle

Jedna z nich sięga starożytnej Grecji, gdzie odkryto ceramikę z wizerunkiem psa w typie beagle oraz znaleziono informacje o antycznych greckich psach gończych w dziełach pisarza Ksenofona. Kolejna zakłada, że pojawiły się na wyspach brytyjskich za sprawą krzyżówki dwóch ras gończych z południa Francji - Gaskonii oraz Saintonge. Dzięki złączeniu ich genów powstały southern hondy, które podczas wojny stuletniej trafiły na tereny Brytanii. Ich pojawienie się dało początek wielu rasom gończym, w tym właśnie beagle.
W Polsce pierwsze psy tej rasy pojawiły się w celach doświadczalnych w latach 70. Dopiero na początku lat 90 sprowadzono je dla hodowli. Mimo stosunkowo niedługiej obecności beagle w kraju, hodowcy ambitnie podchodzą do tematu, a niektórzy mogą poszczycić się międzynarodowymi sukcesami.

Nazwa beagle

Ich nazwa prawdopodobnie pochodzi od celtyckiego beag, czyli mały. Jednak częściej uznaje się, że to starofrancuskie słowo beaquele, określające rozwarte gardło, lub wycie, dało początek nazwie. Nie bez przyczyny, ponieważ beagle to jedne z większych krzykaczy. W większej grupie ich szczekanie może narobić nie lada hałasu.

Charakterystyka psów rasy beagle

Psy te mają niesamowite struny głosowe, które wibrują pod wpływem powietrza i umożliwiają wydawanie trzech różnych rodzajów dźwięków. Kiedy beagle czegoś chce lub jest zaniepokojony, zwyczajnie szczeka. Gdy złapie trop, zaczyna ujadać - dźwięk ten przypomina jodłowanie. Zwabia w ten sposób resztę sfory i swojego pana. Ponadto psy mogą wyjątkowo melodyjnie wyć. Robią tak dla towarzystwa oraz gdy są smutne lub znudzone. Z tego też powodu psy nie nadają się do mieszkań, których sąsiedzi oraz właściciele potrzebują ciszy i spokoju.
Kolejną wyjątkową cechą jest węch. Natura obdarzyła je na przestrzeni wieków w 220 milionów komórek receptorowych. Wilgotny nos zatrzymuje cząsteczki zapachowe, które wędrują w głąb jamy nosowej. Dzięki tym cechom beagle może skutecznie tropić cel. Pozwala to zaliczyć beagle’e to posokowców, czyli psów wyczulonych na zapach krwi zranionej zwierzyny, która zwie się posoką. Psy tej rasy wykorzystuje się na przykład do tropienia dzików. Czasami są szkolone w celu wykrywania narkotyków na lotniskach.
Beagle’e wzorcowo osiągają minimalną wysokość 33 cm w kłębie, a maksymalnie 40 cm. Waga dorosłego psa nie powinna przekroczyć 15 kilogramów. Budowa ciała jest krępa, głowa osadzona na dostatecznie długiej szyi jest mocna, ale niezbyt ciężka. Znak charakterystyczny to średniej długości, wysoko osadzony, wesoło noszony, ale nie zakręcony ani ugięty ku przodowi ogon. Kolejną rzucającą się w oczy cechą wyglądu są długie, nisko osadzone, zaokrąglone na końcu, wiszące i wyciągnięte ku przodowi uszy.
Beagle’e posiadają również dosyć duże, szeroko rozstawione oczy o miłym i łagodnym spojrzeniu, których barwa przybiera kolor orzechowy lub ciemnobrązowy.
Dojrzałość osiągają w wieku 1,5-2 lat. Długość życia szacuje się na 12 do 15 lat.
Szatę mają krótką, gęstą i przylegającą. Umaszczenie według wzorca FCI: każdy dopuszczalny kolor psa gończego poza wątrobianym, koniuszek ogona biały.

Sprawdź najlepsze produkty dla Twojego psa!

Pielęgnacja beagle'a

Psy są łatwe w utrzymaniu. Sierść nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Raz w roku bardzo intensywnie linieje, ale na pomoc przychodzą tu regularne szczotkowanie oraz kąpiele. Jednak ze względu na budowę ucha, należy częściej je czyścić, żeby nie dopuścić do infekcji. Trzeba również odpowiednio dbać o higienę jamy ustnej oraz chodzić do weterynarza na kontrolę uzębienia. Pazury należy przycinać wtedy, kiedy jest to konieczne.

Usposobienie psa rasy beagle

Beagle’e to łasuchy, dlatego nieodpowiednie dobranie karmy dla psa i brak kontroli wagi prowadzi do otyłości, której skutki są bardzo poważne i wymagają interwencji lekarza weterynarii.
Ich wesołe usposobienie sprawiło, że coraz częściej są to po prostu psy rodzinne, aniżeli gończe. Beagle’e są łagodne dla innych psów, nie przeszkadza im także obecność kotów. Rasa ta jest przyjacielska w stosunku do dzieci. Wyjątkowo cierpliwie znosi nawet łapanie za ogon oraz uszy, co ciekawskie kilkulatki często robią. Ale lepiej tego nie praktykować, ponieważ na dłuższą metę żaden pies nie toleruje takich zaczepek. Nie będzie to jednak odpowiednia rasa do obrony oraz stróżowania. Co więcej, ich myśliwska natura nie odnajdzie się w spokojnym mieszkaniu z jedyną formą rozrywki w postaci piłeczki rzucanej po podłodze. Beagle’e potrzebują długich spacerów, a raczej biegów możliwie jak najczęściej za miastem, na otwartej przestrzeni. Rozpiera je energia, więc jeśli nie znajdą jej ujścia, potrafią napsocić w mieszkaniu lub ogródku. Beagle’e słyną też z natury uciekiniera. Psy wybiegane nie sprawiają problemów. Należy jednak pamiętać, że rzucając się w pogoń za swoim tropem, często oddalają się od swoich właścicieli. Właściciele powinni zapewnić swoim beagle’om odpowiednie formy rozrywki. Mając na uwadze ich wyjątkowy węch i tropiący charakter, zabawy powinny odbywać się z wykorzystaniem odpowiednich bodźców w postaci ukrytych piłek czy pluszaków. Odnalezienie fantów trzeba nagradzać. Rasa ta z powodzeniem odnajdzie się oczywiście w sportach kynologicznych, na przykład agility. Znudzone, buzujące energią psy, spuszczone ze smyczy w mieście, w gąszczu ulic i zabudowań mogą stać się ofiarą wypadku.
Beagle’e mają naprawdę upartą naturę. Szkolenie może trochę potrwać, dlatego właściciel powinien wykazywać się dużą dozą cierpliwości. Jednak jeśli będzie zbyt ostry w komendach, praca przyniesie odwrotny efekt. Pies się w sobie zamknie i nie będzie zainteresowany dalszą nauką. Pozytywne, urozmaicone i krótkie ćwiczenia, przyniosą oczekiwane rezultaty, zwłaszcza u szczeniąt, które szybko się nudzą.
Beagle’e to zdrowe psy, jednak uważać należy na wszelkie urazy, infekcje oraz szczególnie na zwisające uszy, które mogą być siedliskiem bakterii. Choroby uwarunkowane genetycznie takie jak padaczka, dysplazja stawów czy dziedziczne choroby oczu występują rzadko.
Rasa ta jest wyjątkowa pod każdym względem. Prawdopodobnie dlatego jej popularność cały czas rośnie. W 2016 w Stanach Zjednoczonych American Kennel Club ogłosił listę najpopularniejszych psów z niesłabnącą piątą pozycją beagle’a. Coraz więcej osób decyduje się na tę rasę. Nic dziwnego - patrząc w ich inteligentne, brązowe oczy, można się zakochać.



fot. pixabay.com